Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Ο πιο ξενέρωτος γκόμενος




Έφαγα χοντρή χλαπάτσα.. Τελευταίο σαββατόβραδο της χρονιάς. Και λέω δεν πειράζει που έχουμε να μιλήσουμε δύο μέρες. Δεν πειράζει που δεν τηλεφώνησε, δεν έστειλε, δε μπήκε ούτε msn ούτε myspace. Ας ρίξω τα μούτρα μου ζητώντας ΕΓΩ στον κύριο να βγούμε, έτσι κι αλλιώς με τα κορίτσια δεν θα κάναμε τίποτα.... Και τέλος πάντων την τελευταία φορά που βρεθήκαμε στο στριτ πάρτυ εγώ ήμουν κόκκαλο, ήταν κι αυτός χαμένος κάπου, συμπέρασμα: πάλι απο γκαντεμιά δε μας έκατσε.

Αμ δε! Ο τύπος είναι ΖΩΟΝ. Εκτός του ότι με έστησε 20 λέπτα μες το χιονόνερο, με έβαλε να περπατήσω κι από πάνω, γιατί δεν το παίρνει το αμάξι με τέτοιο καιρό, "παγοδρόμιο η άσφαλτος" σου λέει. Και με έσυρε στο πιο βαρετό μπαρ του κόσμου, στον Κορυδαλλό, τίγκα στους κάγκουρες και δε συμμαζεύεται... Κι εκεί αρχίζει το νούμερό του: κοιτούσε τα λαμπιόνια, έπαιζε με το πορτάκι του κινητού του, μασουλούσε ξηροκάρπι σα θείτσα. Εγώ η ταλαίπωρη δεν το έβαζα κάτω: τι να του κάνω ματάκια, τι να τον τσιμπάω στο μπράτσο του, τι να τρίβω με το δάχτυλο γύρω-γύρω το στόμιο του ποτηριού, δηλαδή τι άλλο να έκανα; Αγαλματάκια αμίλητα- ακούνητα- αγέλαστα- απροσπέλαστα. Περιττό να πω ότι ήπιε το ποτό του σε 11 λεπτά και προφανώς δεν έκανε καν την κίνηση να με κεράσει. Στο τέλος που βγήκαμε έξω μες την παγωνιά, πήγα να γείρω λίγο στον ώμο του κι αυτός άρχισε να χουχουλιάζει και να τρίβει τις παλάμες του να ζεσταθεί! Ώσπου τον ρώτησα χύμα και τσουβαλάτα "τι λες να κάνουμε τώρα;" και λέει το θεϊκό: "αύριο με έχουν καλέσει οι ξαδέρφες μου και θέλω κάτι να τους ψωνίσω το πρωι, μιας που θα ΄ναι ανοιχτά. Πρέπει να στηρίξουμε και τους καταστηματάρχες.."

Τζάμπα το ροζουλί νιαου νιαου στρινγκ , τζάμπα και οι κρέμες για την φλούδα πορτοκαλιού στους γοφούς. Και τζάμπα η αποχή από την πουτίγκα που της ήρθε της Ουρανίας να ετοιμάσει χριστουγεννιάτικα. Με δυο λογια: ΞΕΝΕΡΩΜΑ. Ο τύπος είναι ένας μαλάκας και υποκριτής. Μου τα μάσαγε τόσο καίρο πώς το λένε. Τάχα μου συγνώμες και τάχα μου να γνωρίσει και τις φίλες μου, απλά για να κάνει το γιορτινό του χαβαλέ. Κανονικά θα έπρεπε ή να βγω στους δρόμους να διαδηλώσω για όλα όσα μου φταίνε ή να πάω να μονάσω. Αλλά έχε χάρη που περιμένω κάτι προβλέψεις για το νέο έτος. Αχ τι να κάνω για να μου μπει καλά; Μόνη μου ελπίδα η βασιλόπιτα..

ΥΓ. Το ξέρω ότι τα διαβάζεις όλα αυτά αλλά χέστηκα!



3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χα,χα,χα. Γέλασα πρωί-πρωί.
Αυτό με τα ψώνια και την ενίσχυση των εμπόρων ειδικά , είναι ανεπανάλληπτο.
Φταις και συ όμως.
Τόσο έξυπνο κορίτσι και να μπλεκεις με σουρουκλεμέδες.
Βρες κανένα παλικάρι της προκοπής.

Ανώνυμος είπε...

Ετσι μπράβο Καφεζού μου! Χώστααα!
Δυναμική σε θέλω! ;)
Από τότε που σε είδα στο blog της Μυρτώς σε κατασυμπάθησα! Τα λες εξω απο τα δοντια και δεν φοβασαι τιποτα! ΘΕΑ! ΤΕΛΟΣ!

Ααα....ασχετο!
Τα ταρώ πως έμαθες να τα ρίχνεις??? Βιβλία διάβασες? Ή μέσω net?:Ο

θελω και εγω!!!

φιλακιααααααααααααα

Mania είπε...

@ ανώνυμος: Τους μάρανε όλους η επιχειρηματική κίνηση είδες; Ε ρε μποϋκοτάζ που τους χρειάζεται... Και μιας που είπα μπόυ, εσύ έχεις υπόψη κανένα τέτοιο της προκοπής όπως λές;;Ε;;

@ Sofaki: Ναι το 'χω αυτό το χύμα η αλήθεια είναι. Πρόσεχέ το όμως, δίκοπο μαχαίρι. Η τέχνη των ταρώ δεν μαθαίνεται, είτε το 'χεις είτε δεν το 'χεις. Εγώ το 'χω από τη μαμά μου που κι απ αυτή το χει από τη μαμά της που κι αυτή με τη σειρά της......κατάλαβες