Το κράξιμο της διπλανής πόρτας



Απίστευτο! Το υπόσχομαι όσα χρόνια ξέρω τη Μυρτώ δεν την έχω ξαναδεί ποτέ έτσι. Ποτέ όμως! Και την έχω πετύχει σε άπειρους καυγάδες με το μικρό, τί λέω, ποτέ δεν ήταν στα καλά τους μεταξύ τους. Λες ρε παιδί μου και πρόκειται για δύο παιδιά με διαφορετικούς γονείς, διαφορετική ζωή, διαφορετικές αντιλήψεις που κάποιος με το ζόρι τα έβαλε να ζουν κάτω από την ίδια στέγη για τιμωρία. Τέτοια απόσταση.

Ούτε που μπορεί κανείς να φανταστεί το χάσμα. Ούτε κι εγώ μέχρι να καταλάβω καλύτερα τη σχέση τους και να πάρω τις αστρολογικές αναλύσεις τους στα χέρια μου. Μόνο τότε είδα το πόσο ΔΕΝ ταιριάζουν. Λες κι έκατσε το Σύμπαν κι έχωσε τον έναν στη μια γωνιά, τον άλλο στην άλλη και τους είπε “κύριοι τώρα πάρτε φόρα και γίνετε μπίλιες”. Κάτι τρυπάρες ΝΑ σας λέω! Τέτοιο πράμα.

Αλλά ρε Νικήτα, εσύ όμως αυτή τη φορά το ξεφτίλισες. Μερικές φορές χαίρομαι που δεν έχω αδέλφια γιατί φαντάσου τώρα να θες να κάνεις τα μύρια όσα στο μπάνιο ΣΟΥ και να 'ρχεται το σκατό και να σου κάνει κατάληψη.
Όχι, πες μου βρε ζώον δηλαδή, τί ήθελες τόση ώρα εκεί μέσα;
Να φτιάξεις το μαλλί; Αχαχαχχχ!!! Κι άντε, να το πιστέψουμε. Μα είναι δυνατόν ΑΥΤΟ το μαλλί να έχει υποστεί φτιάξιμο ποτέ στη ζωή του;
Ή μήπως ήθελες να κάνεις μασκούλα για τα σπυράκια; Ή θες να πιστέψω ότι ετοιμαζόσουν για γκομενίτσα;

Όχι, δηλαδή βρες μου έναν λόγο που να στέκει κι εγώ θα το δεχτώ. Αλλά να μου μπαστακώνεσαι εκεί μέσα και να αφήνεις τη φιλενάδα μου απ΄έξω και να φτάνει στο σημείο να υστεριάζει αυτό ειναι ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ. Πάει και τελείωσε.-

Υ.γ. Έλα κοριτσάκι, ηρέμησε. Άμα θέλεις έρχομαι για παρεΐτσα. Αρκεί να λείπει το βλαμένο γιατί άμα το πιάσω στα χέρια μου μετά απ΄όλα αυτά, τον έλιωσα.