Ο πιο ξενέρωτος γκόμενος



Έφαγα χοντρή χλαπάτσα.. Τελευταίο σαββατόβραδο της χρονιάς. Και λέω δεν πειράζει που έχουμε να μιλήσουμε δύο μέρες. Δεν πειράζει που δεν τηλεφώνησε, δεν έστειλε, δε μπήκε ούτε msn ούτε myspace. Ας ρίξω τα μούτρα μου ζητώντας ΕΓΩ στον κύριο να βγούμε, έτσι κι αλλιώς με τα κορίτσια δεν θα κάναμε τίποτα.... Και τέλος πάντων την τελευταία φορά που βρεθήκαμε στο στριτ πάρτυ εγώ ήμουν κόκκαλο, ήταν κι αυτός χαμένος κάπου, συμπέρασμα: πάλι απο γκαντεμιά δε μας έκατσε.

Αμ δε! Ο τύπος είναι ΖΩΟΝ. Εκτός του ότι με έστησε 20 λέπτα μες το χιονόνερο, με έβαλε να περπατήσω κι από πάνω, γιατί δεν το παίρνει το αμάξι με τέτοιο καιρό, "παγοδρόμιο η άσφαλτος" σου λέει. Και με έσυρε στο πιο βαρετό μπαρ του κόσμου, στον Κορυδαλλό, τίγκα στους κάγκουρες και δε συμμαζεύεται... Κι εκεί αρχίζει το νούμερό του: κοιτούσε τα λαμπιόνια, έπαιζε με το πορτάκι του κινητού του, μασουλούσε ξηροκάρπι σα θείτσα. Εγώ η ταλαίπωρη δεν το έβαζα κάτω: τι να του κάνω ματάκια, τι να τον τσιμπάω στο μπράτσο του, τι να τρίβω με το δάχτυλο γύρω-γύρω το στόμιο του ποτηριού, δηλαδή τι άλλο να έκανα; Αγαλματάκια αμίλητα- ακούνητα- αγέλαστα- απροσπέλαστα. Περιττό να πω ότι ήπιε το ποτό του σε 11 λεπτά και προφανώς δεν έκανε καν την κίνηση να με κεράσει. Στο τέλος που βγήκαμε έξω μες την παγωνιά, πήγα να γείρω λίγο στον ώμο του κι αυτός άρχισε να χουχουλιάζει και να τρίβει τις παλάμες του να ζεσταθεί! Ώσπου τον ρώτησα χύμα και τσουβαλάτα "τι λες να κάνουμε τώρα;" και λέει το θεϊκό: "αύριο με έχουν καλέσει οι ξαδέρφες μου και θέλω κάτι να τους ψωνίσω το πρωι, μιας που θα ΄ναι ανοιχτά. Πρέπει να στηρίξουμε και τους καταστηματάρχες.."

Τζάμπα το ροζουλί νιαου νιαου στρινγκ , τζάμπα και οι κρέμες για την φλούδα πορτοκαλιού στους γοφούς. Και τζάμπα η αποχή από την πουτίγκα που της ήρθε της Ουρανίας να ετοιμάσει χριστουγεννιάτικα. Με δυο λογια: ΞΕΝΕΡΩΜΑ. Ο τύπος είναι ένας μαλάκας και υποκριτής. Μου τα μάσαγε τόσο καίρο πώς το λένε. Τάχα μου συγνώμες και τάχα μου να γνωρίσει και τις φίλες μου, απλά για να κάνει το γιορτινό του χαβαλέ. Κανονικά θα έπρεπε ή να βγω στους δρόμους να διαδηλώσω για όλα όσα μου φταίνε ή να πάω να μονάσω. Αλλά έχε χάρη που περιμένω κάτι προβλέψεις για το νέο έτος. Αχ τι να κάνω για να μου μπει καλά; Μόνη μου ελπίδα η βασιλόπιτα..

ΥΓ. Το ξέρω ότι τα διαβάζεις όλα αυτά αλλά χέστηκα!



Black Christmas



Για αρχή, ένα θερμό χειροκρότητα στην κολλητή που διατύπωσε μία μεγάλη πικρή αλήθεια: τα Χριστουγέννα βλάπτουν σοβαρά τις σχέσεις. Το προσυπογράφω κολλητίνι μου. Από τους πρώτους μΧ αιώνες, οπότε και σταθεροποιήθηκε η ημερομηνία γέννησης, οι άνθρωποι άρχισαν να σφάζονται: Αρχικά είχε να κάνει με το αν ο Χριστός γεννήθηκε το 0 ή το 1 ή το -1 που λένε κτλ. Επίσης πόσο καιρό μετά τον εντόπισαν οι 3 μάγοι, τι ήταν εκείνο το μυστήριο αστρονομικό φαινόμενο που τους φώτιζε το δρόμο (αυτό και μένα με ιντριγκάρει εδώ που τα λέμε), γιατί δεν είχε κλείσει ο Ιωσήφ δωμάτιο στο πανδοχείο από πριν κτλ; Με το πέρασμα των καιρών, αρχίσαμε να τρωγόμαστε για πιο σύγχρονα θέματα: πόσο κιτς ειδωλολατρική είναι μία φάτνη, μήπως να βάλουμε το ξενόφερτο ελατάκι ή το παραδοσιακό καραβάκι, κουραμπιέδες ή μελομακάρονα, από πότε οι Έλληνες κάνουν ρεβεγιόν τα Χριστούγεννα, πόσο φαλτσάρουν οι μπόμπιρες τα κάλαντα κτλ. Σήμερα που οι σχέσεις έτσι κι αλλιώς βαράνε κρίση τα ζευγάρια έχουν την τιμητική τους: Να πάμε στη μάνα μου που είναι μόνη της χρονιάρες μέρες; Όχι να πάμε στους εργασιομανείς φίλους μας που έχουμε να τους δούμε από 15αύγουστο. Να πάρουμε κοινό δώρο στα παιδιά κάτι για το σπίτι; Όχι είναι στα χωρίσματα, θα το σπάσουνε έτσι κι αλλιώς. Να χουχουλιάσουμε στο σπίτι; Όχι θα πάμε στο σούπερ μέγκα γκαλά για παιδάκια με αστιγματισμό. Χριστουγεννιάτικη κατάθλιψή ή ευεξία, Λαστ Κρίστμας ή Άβε Μαρία κτλ; Και τελικά ισχύει ότι η κοκκινή φορεσιά του Αϊ Βασίλη ήταν ενδυματολογική μαρκετοπρόταση της Κόκα Κόλα;

Πού το πάω με όλα αυτά; Μα φυσικά να εξηγήσω το σκατοκλίμα των ημερών. Δεν ξέρω πού είναι ο Δίας, σε ποιον οίκο μου κατοικοεδρεύει η σελήνη ή αν έχει πεφτάστρια. Το πράγμα είναι φως φανάρι: κάθε Χριστούγεννα γινόμαστε κώλος. Ο Βίκτωρας τώρα τα ψέλνει στη Μυρτώ που δεν πάει Ελβετία. Ντάξει κι εγώ της τα 'πα, ότι ναι ίσως θα μπορούσε να κάνει άλλη μια προσπάθεια με το μπαμπά, να τα τσουγκρίσουνε ενδεχομένως. Αλλά κι εσύ ρε Βίκτωρα;;; Θες να την πατήσεις κάτω έτσι; Εκεί που είναι ήδη χάλια! Μη βλέπεις από σένα, με τα κορίτσια τους οι μπαμπάδες είναι άλλη φάση. Ναι θα αποδεσμευθεί η Μυρτώ αλλά στο σωστό timing. Κανέναν ομφάλιο λώρο δε θα κόψει αν της τη λες έτσι ρε, θέλει υποστήριξη τώρα. Και μεταξύ μας, μια χαρά σε συμπαθεί ο Νιαρχάκος. Όχι όμως επειδή βγάζεις το ψωμάκι σου παίζοντας μπάλα, επειδή είσαι από Κηφισιά και δεν ξέρουν τι έχουν και οι δικοί σου, σόρυ κιόλας. Οπότε τα χαρτζηλίκια και το ύφος του εμιγκρέ αλλού Βικτωράκο!

Στα δικά μου τώρα, πολλή μούτζα έχω φάει τελευταία: το χθεσινό ραντεβουδάκι της 2ης ευκαριάς δε μπορώ να το σχολιάσω, ήταν εντελώς απροσδιορίστου. Ο τύπος είναι δική του φάση, δεν του παίρνεις κουβέντα άμα δε θέλει και δεν τον πιάνεις από πουθενά. Εγώ το ενδιαφέρον μου το έδειξα, από κει και πέρα.....

Ουφ, είμαι προβληματισμένη. Βασικά θέλω να το δούμε με τα κορίτσια πρώτα που είναι έξω από την κατάσταση, τι κάνεις σ' αυτές τις περιπτώσεις. Γι' αυτό λέμε να βγούμε όλες στη γιορτινή και καλά Αθήνα, την πόλη με το πιο καλά φυλασσόμενο δέντρο στον κόσμο! Παρά τα όσα γίνονται, πρέπει σαν παρεάκι να βγούμε να ξεσκάσουμε, μη μας φάει η μαυρίλα των γιορτών. Και μπάι δε γουέι να κάνουμε και κανά ψώνιο, κάνω δώρο βε αδερφάκι μου, μέρες που 'ναι. Είναι και ανοιχτά σήμερα, να δούμε ποιος θα ξεκολάει την Ιωάννα απ' τις βιτρίνες. Τα λέμε...



Κάνε κι εσύ επανάσταση!



Χτες, εκεί που μες την καλή χαρά ξορκίζω τη γκαντεμιά των ΑΠΡ και αντιστέκομαι επιτυχώς στους πασπαλισμένους κουραμπιέδες, με παίρνει μπουχτισμένη η κοκκινοφορεματίτσα του σημερινού σπαραξικάρδιου βιντεακίου και μου κλαψουρίζει ότι τα φετεινά Χριστούγεννα θα είναι πιο θλιβερά κι από εκείνα με το τσουνάμι.

Μυρτοπιτάκι μου, καταρχάς μην κλαις, γιατί α) μου προκαλείς και μένα να μπήξω τα κλάματα (που το κάνω νον-στοπ τελευταία λόγω δακρυγόνου) και β) δεν πετυχαίνεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τον μπαμπά σου τον ξέρουμε, τον έχουμε αναλύσει, τα έτσι και τ' αλλιώς του, τα κολληματά του και τη λατρεία του για το μπιμπελό του, κοινώς εσένα. Δεν χαμπαριάζει κι ούτε πρόκειται, το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν παίζει εδώ και ούτε τα "σε μισω, τι σου 'χω κάνει, κοντεύω να βγάλω το πανεπιστήμιο, κοτζάμ γυναίκα κτλ" Όμως ρε κοπέλα μου μήπως κι εσύ του δίνεις αξία που αποδέχεσαι αυτή την εξάρτηση; Κοίτα το Νικήτα, ναι μεν κράζει και χώνει αδιακρίτως, αλλά την αυτονομία του την έχει κερδίσει. Και μπορεί και κοιμάται στην κατάληψη και κανά πετρίδι δεν ξέρω αν ρίχνει τώρα που μιλάμε.

[Μιας που είπα κατάληψη θέλω να αναφερθώ στον πυροβολισμό του μαθητή από το Περιστέρι: πλέον και η γειτονιά μου απολαμβάνει τρομοκρατία και αίμα, όχι μόνο το κέντρο. Ο κόσμος εδώ έχει ξεσηκωθεί, χτες έγιναν πολλές μικρές συγκεντρώσεις που ενώθηκαν σε μια μεγάλη. Μόνο αυτό συζητάμε, απορημένοι εξαγριωμένοι, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι συνέβη, τι μπορεί ακόμα να συμβεί, ποιος κινδυνεύει, ποιος φταίει. Απλά το γεγονός και μόνο ότι παρέες άοπλων εφήβων δέχονται σφαίρες 2 φόρες μέσα σε διάστημα 10 ημερών μας φέρνει στα όριά της παράνοιας ως κοινωνία αλλά και τον καθένα ξεχωριστά που συνενοχεί με το να την ανέχεται, τόσο επιθετική και τόσο άγρια]

Να βρε παιδάκι μου, εσύ άδραξε την ευκαιρία να ξεκινήσεις την αλλαγή από το σπίτι σου: σαν καλή κοπέλα να φτιάξεις το βαλιτσάκι σου, να τους ευχηθείς υγεία ευτυχία και μεγεια τα μυαλά, μετά να πάρεις μια swissair, να πας μέχρι το σαλέ ή ξερω 'γω πού αλλού φτωχικά συχνάζει ο Βικ τέτοιες μέρες και παπαλαααα. Και ενώ ο μπαμπάς θα ψελίζει χρονια πο.. και θα καλεί τους γιατρούς από το νοσοκομείο του να τον συνεφέρουν, εσύ θα είσαι στην αγκαλιά του αγοριού σου, θα μασουλάτε αυθεντική ελβετοσοκολάτα και θα κυλιέστε στις χιονισμένες Άλπεις.... .

Εγώ μπαμπά δεν είχα να μου απαγορεύει τίποτα, το ρόλο τον έπαιζε η γιαγιά μου και μετά τα 14, η μαμά μου. Περιττό να πω πως τις έπαιζα και τις δύο στα δάχτυλα και δεν το 'χα σε τίποτα να τις κάνω αυτές να κλαίνε, ατελείωτα σαββατόβραδα. Η γιαγιά χαιρόταν τουλάχιστον που γυρνούσα ενώ είχε βγει ο ήλιος και όχι μέσα στη νύχτα, η δε μαμά από τις τύψεις της, τα ανεχόταν, έλεγε “τα δικά μου λάθη πληρώνω” και φυσικά υπήρχαν και μεταξύ τους κόντρες “να αυτά που μου 'κανες εσύ σου κάνει τώρα η μικρή”.
Γι'αυτό εγώ ένα έχω να πω...χαρείτε το τώρα που μπορείτε, κάνε το βήμα, πέτα μακριά. Μην ξεχνάτε: πλακωθείτε με τους γονείς σας όσο είναι ακόμα νέοι! Μετά θα έχουν το ακαταλόγιστο...

Και enough με τις ελληνικές μας οικογένειες, έχουμε και ραντεβού να βγούμε. Σας φιλώ, σας αγαπώ, αλλά μην τον στήσω, ΠΡΕΠΕΙ να κάνω καλή έντυπωση, ή τώρα ή ποτέ! Μάκια!



Πώς κάνεις τη γυναίκα να λυγίσει



Κι εκεί που ετοιμάζεσαι να προσθέσεις στη συλλογή σου ένα ακόμα Αποτυχημένο Πρώτο Ραντεβού (στο εξής ΑΠΡ) τσουπ! έρχεται η θεά τύχη με τη μορφή της Ιωάννας και σου δίνει μία δεύτερη ευκαιρία. Και τι κάνεις; Την κλωτσάς; Ή την κρατάς;

Προσωπικά έφαγα κεραμίδα στο δόξα πατρί. Όπως οι μπάτσοι στη Νομική τώρα. Λογικότατον, με μέσο όρο 3 ΑΠΡ το δίμηνο και τη σελήνη να χει κατσικωθεί φαρδιά πλατιά μπροστά στον Κρόνο, δεν σου περνά από το ακατοίκητο ότι ένας άντρα θα σε σκαλώσει τόσο. Θα ψάξει να βρει τη φίλη σου, θα κανονίσει να φέρει το φίλο του, θα στήσει σκηνικό, θα βγάλει λόγο, θα εκτεθεί για να σου μιλήσει. Μου κάνουν πλάκα από το κοντρόλ ή απλά πρέπει να μυαλωθώ;

Δε θα σχολιάσω τις αντιδράσεις μου ενώ έπαιζε το βίντεο (σύξυλο- τρέμουλο- χαλάρωση- απόλαυση- αυτοκριτική) όμως οκ, αυτό σας το δίνω: είμαι ο πιο υπερβόλας άνθρωπος που έχετε δει. Δηλαδή, αν ήμουν μακιγιάζ θα ήμουν του Μέριλιν Μάνσον, αν ήμουν φόρεμα θα ήμουν ροκοκό και αν ήμουν ένα ζευγάρι χέρια, θα ήμουν του Σαρκοζύ ενώ αγορεύει κτλ. Αν ήμουν μαθηματική κάμπυλη προφανώς θα ήμουν μια υπερβολή. Σωστά υποθέτετε λοιπόν, στα πλαίσια ενός ΑΠΡ με ακατάσχετη νευρικότητα και ασφυκτική διαίτα πενθημέρου όλο αυτό βγαίνει στην επιφάνεια και παίρνει μπάλα τους πάντες: από το date μου μέχρι τον τελευταίο ανθυπομάγειρα εκεί μέσα. Ε μετά από πού να το συμμαζέψω, νευριασμένη εγώ, μαζεμένος ο άλλος, κόντρα στην κόντρα, ανεβάζω παλμούς και αποχωρώ θεαματικά από το σπίτι του Μπιγκ Μπράδερ..

ΟΜΩΣ, τώρα που τον είδα να μου μιλάει γλυκά και τρυφερά, να σέβεται τις καμπύλες μου και επίσης (βασικό) να τρώει τη βάφλα του συνειδητοποιώ ότι είναι νορμάλ και ότι έχει δίκιο το Ιωαννάκι ότι το μαρούλι θα με σώσει αρκεί να το πιστέψω και αααααααααα!!!! Μήνυμα από Αλέκο!! «Για να μην θεωρήσεις ότι οι άντρες χάθηκαν και ότι τα παρατάμε με την πρώτη, τι θα έλεγες να πάμε για ένα καφέ σαν άνθρωποι το σκ; Μην βιαστείς ν’ απαντήσεις...»

.....................................................................................................................................

Μια ηλιαχτίδα στα γκομενικά μου πριν εκπνεύσει το τρισκατάρατο 2008; Και η μακροσκελής λίστα με τα ΑΠΡ; Ας μείνει στο ράφι πλάι στους κουραμπιέδες. Κάθε πράγμα στο χρόνο του...




Η στιγμή της αλήθειας



Λέτε τελικά να καταφέρω να συναντήσω τον δικό μου Άδωνι ;;;;
Λέτε αυτός να είναι ο Άντρας ο Σωστός;;;

Τα Ταρώ δεν βοήθησαν και πολύ, ούτε το φλιτζάνι αλλά θεωρώ ότι το μπλε φορεματάκι με τις τιραντούλες θα βοηθήσει περισσότερο.
Α, και το μακιγιάζ! Φιλενάδα, έκανες δουλειά όχι αστεία! Με βλέπω στον καθρέφτη και με φτύνω τόση ώρα! Καλέ, μέχρι ζυγωματικά απέκτησα που άλλες πάνε και δίνουνε περιουσίες ή κάνουν εξαγωγές δοντιών για να τα αποκτήσουν (μαμά μουυυυυυυυ – μη μου τα λέτε αυτά, δεν θα αντέξω άλλη inside πληροφορία), τέτοια μαστοριά η φιλενάδα μας κορίτσια!
Και έμαθα και πώς λέγεται η τεχνική... κάτσε να δεις, πώς το 'πε... α! φωτοσκίαση κορίτσια. Το Α και το Ω για να είστε σούπερ χοτ στο επόμενο ραντεβού.
[Ρε συ, μήπως να δίνουμε το τηλέφωνό σου από τα μπλόγκ μας για επαγγελματικό μακιγιάζ; Θα θησαυρίσεις!]

Στο θέμα μας τώρα και πολύ ντρέπομαι που το ομολογώ αλλά τα 'χω κάνει πάνω μου αυτή τη φορά. Τον θέλω σαν παλαβή. Κι ας μην τον ξέρω πολύ καλά.
Όσο περνάει η ώρα τόσο ιδρώνω από την αγωνία και μου φαίνεται τσάμπα θα πάει και το μακιγιάζ και η ωραιότατη μασκούλα που φόραγα τόσες ώρες. Κλειστοφοβία κόντεψα να πάθω με τη μαλακία στη μάπα και το αποτέλεσμα; Αν δεν έπεφτε η μακιγιαζάρα, το ίδιο και το αυτό. Τεσπα.

Αλλά εντάξει μην ανησυχείτε κορίτσια. Και θα πουδραριστώ και θα προσέξω τί θα φάω και θα πάρω και το λιπ κλος μαζί μου. Όλα θα τα κάνω, όλα! Μέχρι που σαβούριασα 2 ολόκληρα σάντουιτς για να μην πεινάω καθόλου και να φάω σαν “κυρία” στο ραντεβού. Ξέρετε, εκείνες τις γκουρμεδάτες πιατάρες με την ελιά στη μέση και τις ρίγες από σοκολάτα γύρω – γύρω (ewwwww).
Αν και με ξέρω εγώ, από το άγχος τίποτε δεν θα έτρωγα έτσι κι αλλιώς.

Ουφ ουφ ουφ!!! Φτάνει η ώρα....


Αυτό ήταν.
Είμαι έτοιμη.

Ο Θεός βοηθός!
(...και ο Ερμής και η Αφροδίτη)



Μητέρα, μανούλα, μαμά...



Guyz, κομμάτια μου την κάνατε την Ουρανίτσα μου.
Έκανα βλέπετε τη βλακεία και τη φώναξα να της δείξω το videακι της Μυρτώς κι εκεί που γελούσε και χαιρόταν και κούναγε το κεφάλι, ξαφνικά ακούει τη Μυρτώ να λέει όλα αυτά τα καλά για κείνη και μου πατάει κάτι κλάματα... πίκρα, σας λέω.
Γμτ, είναι πολύ ευσυγκίνητη τώρα τελευταία, μερικές φορές την πιάνουν τα κουλά της και μου ζητάει συγνώμες στο άσχετο, που με άφησε να με μεγαλώσει η γιαγιά μου. Δεν σας το έχω πει το κουλό ε; Ναι, η Ουρανία ήρθε και με άφησε στην γιαγιά μου όταν ήμουν 5 και ξαναγύρισε όταν ήμουν 14. Πηγαίνα καλοκαίρια στην Αστόρια, τρελή ζωή, Αστόρια - Πέραμα μία δεκαετία, Ολυμπιακή Αεροπορία με καρτελάκι γύρω από τον λαιμό μου, στα αζήτητα. Τεσπα, είχαμε χοντρά θέματα οι δυο μας όταν ήμουν στην εφηβεία.
Το τι βασανιστήρια της έκανα, δε λέγεται. Μαζί με την κλασική επανάσταση που κάνουμε όλες σε αυτή την ηλικία με έπιασε και μια κακία, άλλο πράγμα. Κατάμαυρο το κάρμα μου σου λέω!

Όποτε άκουγα «όχι» από το στόμα της, άρχιζα τις μπηχτές - μα κάτι μπηχτές βράστα - για τότε, όταν ήμουνα πιτσιρίκι που με παράτησε με τη γιαγιά και τον παππού κι έτρεχε στις Αμερικές. Και τι μάνα είσαι εσύ, που ποτέ δε με ήθελες, που δε μ’ αγαπάς, που θα φύγω κι εγώ να πάω να βρω τον πατέρα μου… και ό,τι πιο χοντρό μπορείς να φανταστείς.

Κι από τύψεις; Ουδεμία my friends! Εντελώς καλά με τα μέσα μου ήμουν τότε. Τραβάγαμε έναν καυγά και την επόμενη ημέρα, σα να μη συνέβαινε τίποτα, ήμουν πάλι όλο γλύκες. Κι εκείνη όλο και χειρότερα. Μέχρι που κάναμε μια γερή συζήτηση ένα βράδυ και κατάλαβα τι χοντράδες είχα ξεστομίσει.
Φυσικά, ακόμα τα έχω τα παραπονάκια μου αλλά κι εκείνη προσπαθεί πολύ και της το αναγνωρίζω. Α, ρε Ουρανίτσα!
Κερασμένο το ποστάκι μανούλα.

p.s. Νικητάκο, θέλεις πόλεμο; Το διάβασα το τελευταίο ποστάκι σου και πίστεψέ με ΔΕ θέλεις να σου απαντήσω, παρεκτός κι αν θες πάλι την ***επιστημονική*** μου συμβουλή για κάνα γκομενάκι. :P



Romeo & Juliet



Και αυτό κυρίες και κύριοι, ήταν ένα love story που ΔΕ θα ξανασυναντήσετε ή το πιθανότερο, το πιο κοντινό που θα φτάσετε ποτέ σε μια τέτοια αγάπη είναι ως voyers… κοινώς ματάκηδες.
Τι; Χάσατε το άρλεκιν της κολλητής μου με τον Βικ; Τρεχάτε τώρα κι ελάτε μετά να μου πείτε ότι οι άντρηδοι είναι γουρούνια και αναίσθητοι κι ένα σωρό άλλα. Όχι κυρίες μου, ΔΕΝ είναι όλοι έτσι. Ο Βικτωράκος πήρε την πασούλα, έκανε τα μαγικά του και έριξε μια γκολάρα ΝΑ! Το ματσάκι έληξε και το σκορ είναι οριστικό:
Άντρες – Γυναίκες : 1-1

Αχ τι ταιριαστά που είστε ρε γαμώτο! Πόσο πολύ σας ζηλεύω, όχι να τα βλέπουν αυτά μερικές μερικές που έλεγαν ότι θα χωρίσετε και ότι ο Βικ δεν αγαπάει τη φίλη μου.
Πάτε καλά ρε; Εδώ μιλάμε για ΤΟΝ έρωτα, τόσο καιρό τους ζω από κοντά, σαν παλαβοί κάνουν και οι δύο. Ειδικά την εποχή που έμαθε η Μυρτώ ότι ο Βικ θα έφευγε Αγγλία δεν ξεκόλλαγε από πάνω του, ένα μήνα είχα να τη δω.

Κωλόπαιδα, εγώ το ήξερα ότι τελικά θα τα ξαναβρείτε. Όσες φορές κι αν σας έριχνα τα Ταρώ, πάντα έβγαινε από πάνω σας ένας Ήλιος ΝΑ! Ούτε μία φορά δεν είδα κάτι που να επισκιάζει τα αισθηματικά σας, τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβρη. Αλλά μη μου αγχώνεστε, τώρα που με έχετε εύκαιρη, λίγο πριν μπει ο νέος χρόνος τα ξαναρίχνω και βλέπουμε και για μετά.
Ρε λέτε να πω και στην Έλενα να ρίξει μια ματιά στους χάρτες μας;
Χμμμ… ωραία ιδέα….ίδωμεν… :)




Begging you!



Έλα ρε φίλε, τι αγγούρι που είσαι κι εσύ, δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνει το κοριτσάκι για να ενδώσεις; Μόνο καντάδα που δεν ήρθε να σου κάνει, όλα τα άλλα τα έκανε. Και πίστεψέ με, αυτά που δεν έχεις δει είναι πολύ περισσότερα. Κι έχει κι εσένα να το παίζεις ακόμα βαρύ πεπόνι!
Όχι πες μου, πού θα βρεις άλλη να σ’ αγαπάει τόσο πολύ ώστε να κάνει τέτοια δημοσίως, μόνο για την πάρτη σου; Σε παρακαλώ ρε φιλαράκι, ξέχασέ το και τελειώνετε μ’ αυτήν την αηδία! Έχει πλαντάξει η Μυρτώ και πραγματικά δεν ξέρω πια πώς να την συνεφέρω! Μέχρι κι ο Νικήτας, ναι το σιχαμένο κωλόπαιδο, την λυπήθηκε.

Έλα ρε Βικ, τέλειωσέ το αυτό το θέατρο και για να δεις τι φίλη είμαι, σου υπόσχομαι να σου στέλνω ΦΕΤΑ στην Αγγλία, 3 φορές το μήνα! :)

Please?
Ppppplease?
Pppppleaseeeeee?


υ.γ. @ Χαρά: Καλά ρε κοριτσάρα μου, για όνομα, πού στο καλό πήγες και βρήκες τόση κουλτούρα και μου κόλλησες και την άλλη; Είναι δυνατόν τώρα που η Μυρτώ είναι τόσο πολύ ευάλωτη, να μου την τρελαίνεις με θεατρικά και Κοκτώ και δενξέρωγωτι αυτοκτονικά;
Σκέψου το λιγάκι, είναι σα να δίνεις υποβρύχιο σε διψασμένο. Είναι δυνατόν να μην του ανοίξει την πόρτα;
Βάλε της εκεί πέρα κάνα μονόπρακτο του Σεφερλή να παίξει και σου λέω εγώ τι χαρούμενη θα είναι μετά!

Μυρτούλι μου, μη στεναχωριέσαι. Άσε τα θέατρα και τις αηδίες. Ο Βικ θα γυρίσει. Εγώ στο λέω. Θα τον αλαλιάσω στη φέτα σου λέω! :)